tag:blogger.com,1999:blog-35734169992913160232024-02-19T17:40:19.096-08:00χαμογελάστε γιατί χανόμαστε....ένα κορίτσι που κοίταγε τον ήλιο στα μάτια και μιλόύσε με το ουράνιο τόξο....Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/01119863230171708511noreply@blogger.comBlogger9125tag:blogger.com,1999:blog-3573416999291316023.post-51819661334336218572013-10-03T01:38:00.001-07:002013-10-03T01:38:24.611-07:00Υπερεγω<div class="post hentry uncustomized-post-template" itemscope="itemscope" itemtype="http://schema.org/BlogPosting" style="position: relative; min-height: 0px; margin: 0px;"><span style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0); -webkit-text-size-adjust: auto; font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">Ενταξει το παραδεχομαι καποιες φορες την φοβομουν.</span><br><div class="post-body entry-content" id="post-body-8620336823926680815" itemprop="articleBody" style="width: 300px; position: relative;"><div dir="ltr" trbidi="on"><span style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Καποιες με νευριαζε ετσι οπως καπνιζε τα βαρια τσιγαρα της, μυριζα ως το κοκκαλο τον λευκο πυκνο καπνο της πανω μου και δεν ηθελα τιποτα δικο της πανω μου.<br>Υποτιθεται πως θα επρεπε να την αγαπω, να την σεβομαι και κυριως να ειναι προτυπο , ομως τιποτα δεν υποτιθεται με μενα.<br>Μουρμουριζε μερα νυχτα κατι σαν προσευχη και εκλεινε τα ματια σε καθε πιθανο κινδυνο η ημιτρελη, ολα αλλωστε κινδυνοι ηταν, γιαυτο δεν ζουσε.<br>Της φωναζα ζησε, της ουρλιαζα αργοτερα πως ειναι νεκρη μα δεν με κοιτουσε, δεν μιλουσε μοναχα εβαφε τα χειλια της ,κατακοκκινα για να με εκνευριζει περισοτερο με την απουσια της.<br>Ελεγε ψεμματα, επλεκε ιντριγκες , ελεγε πολλα , παρα πολλα , με πονουσε το κεφαλι μου , εκλεινα τα αυτια μου στα ψεμματα της.<br>Πηγαινοεφερνε τον εαυτο της ασκοπα αλλοτε σε υπογεια επαιζε μονοπρακτο το δραμα της κι αλλοτε εκανε την χαρουμενη σε παρκα και πλατειες, επινε καφεδες και καπνιζε αρειμανιως.<br>Ηθελα να της πω τοσα πολλα μα δεν ακουγε παρα μονο τον εαυτο της, ντυνοταν στα λευκα και μαυριζε τα χερια της με καρβουνο και χωμα.<br>Εκλεινε τις πορτες πισω της και τις φοβομουνα τις πορτες<br>και τα κοκκινα κραγιον και τον πυκνο λευκο καπνο της,<br>τα μακρια της δαχτυλα και το μουρμουρισμα μεστο σκοταδι.<br>Οταν πονουσε σφαδαζε σαν το σκυλι, εφταιγαν ολοι και με εδιωχνε μακρια, τυλιγομουν τοτε με μια μπλουζα της και παριστανα την μεγαλη, την σπουδαια.<br>Εβαφα τα νυχια μου μαυρα και τα χειλια μου κοκκινα.<br>Αν με εβλεπες θα με μισουσες, θα γελαγες, θα χλευαζες.<br>Τωρα κλεινω τις πορτες πισω μου και μονο φευγω, καπνιζω τα τσιγαρα σου και μονο ποναω, φοβαμαι τα τραινα γιατι σε πηραν απο εμενα, και φτυνω ενα χτες που δεν σε θυμιζει.<br>Πισω απο τα δεμενα σου μαλλια, στον αυχενα τρεχουν δακρυα.<br>Ημουν εγω που σε αγκαλιασα την μερα που δεν ενιωθες τιποτα.<br>Ποτε ξανα δεν θα ερθω αν δεν βαψεις τα χειλια σου,<br>αν δεν μουρμουρισεις μεσα στο σκοταδι τον σκοπο σου.<br>Δεν θα ξαναρθω ,γιατι οτι μισω<br>ειναι αυτο που ημουν οταν σε μισουσα.<br>Κι εκεινη που υποκρινεται πως ειμαι εγω<br>πιο εγω απο μενα δεν γινετε..</span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgitYiWLVinLEkv-Js9bYmWjDGQK7fjQCrPO5VaJ2-x4nywchYxFdvZyv6gyXFk6Dh0JI4SlICa-CQasnyrrc8KaNOrIV7VFTHVy9t29mYmYaBehJI5ZyO2r8Z9bt3Xmp_gK3ZIUiaOmivb/s1600/girl+smoking.png" imageanchor="1" style="background-color: rgba(255, 255, 255, 0); -webkit-text-size-adjust: auto; font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif; text-decoration: none;"><img border="0" height="183" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgitYiWLVinLEkv-Js9bYmWjDGQK7fjQCrPO5VaJ2-x4nywchYxFdvZyv6gyXFk6Dh0JI4SlICa-CQasnyrrc8KaNOrIV7VFTHVy9t29mYmYaBehJI5ZyO2r8Z9bt3Xmp_gK3ZIUiaOmivb/s280/girl+smoking.png" width="280" style="border: 1px solid rgb(238, 238, 238); position: relative; padding: 5px; -webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.0980392) 1px 1px 5px; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.0980392) 1px 1px 5px; box-sizing: border-box; max-width: 100%;"></a></div></div><div class="post-footer" style="margin: 20px -2px 0px; padding: 5px 10px; border-bottom-width: 1px; border-bottom-style: solid; border-bottom-color: rgb(238, 238, 238);"><div><div class="goog-inline-block dummy-container" style="margin-right: 0px; vertical-align: top; padding-left: 0.3em; position: relative; display: inline-block;"><div style="margin: 0px; padding: 0px; background-color: transparent; border-style: none; float: none; line-height: normal; font-size: 1px; vertical-align: baseline; display: inline-block; width: 90px; height: 20px;"><br></div></div></div></div></div><div class="comments" id="comments" style="position: relative; min-height: 0px; clear: both; margin-top: 10px; margin-bottom: 0px;"><a name="comments" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px; background-color: rgb(195, 152, 255);"></a><span style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px; background-color: rgb(195, 152, 255);"></span></div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/01119863230171708511noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3573416999291316023.post-53511853879560229592013-07-12T13:05:00.001-07:002013-07-12T13:05:19.612-07:00Βρέχει θυμησεις....<div style="text-align: -webkit-auto;"><span style="text-align: left; -webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Εκεινοι που αγαπηθηκαν εχουν εκεινο το βλεμμα της νοσταλγιας, την γευση ακομα στο στομα..</span></div><span style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);"><span style="text-align: left; "><div style="text-align: -webkit-auto;">Εστειλαν μερικα μυνηματα μετα απο μηνες απεραντης σιωπης.</div></span><span style="text-align: left; "><div style="text-align: -webkit-auto;">Την τρελαιναν τα μυνηματα του , αντικρουονταν τοσο με τον συγκρατημενο εαυτο του χωρις καμμια υπερβολη, σε αντιθεση με την ρεαλιστικη συμπεριφορα του τα γραπτα του μετεφεραν μια κοπιαστικη νοσταλγια, κοφτα αλλα ναι.</div></span><span style="text-align: left; "><div style="text-align: -webkit-auto;">Κανενα σημειο στιξης καμμια υπερβολη.</div></span><span style="text-align: left; "><div style="text-align: -webkit-auto;">Την ξενερωναν εκεινες οι ατελειωτες τελιτσες σε καθε προταση ,τα θαυμαστικα και κυριως οι παυλες, εκεινος καμμια.</div></span><span style="text-align: left; "><div style="text-align: -webkit-auto;">Τυπικα λογια για αρχη και επειτα στο ψαχνο, η τακτικη παγια την ακινητοποιουσε. δυο τρεις αναμνησεις του σαν ξεροβηχας πεταγονταν σε λεξεις μπροστα της και επαυε να αναπνεει.</div></span><span style="text-align: left; "><div style="text-align: -webkit-auto;">Ειχε προσπαθησει πολυ να ξεχασει, να προχωρησει την ζωη της εξω απτην δικη του μα παντα εβρισκε τροπο να της ξυπναει θυμησες,</div></span><span style="text-align: left; "><div style="text-align: -webkit-auto;">Την ειχε προσεγγισει μοναδικα, παροτι χλευαζε την ρομαντικη συννεφενια σκεψη της , εβρισκε μεσα της κομματια του εαυτου του που παλευε να ξεχασει.</div></span><span style="text-align: left; "><div style="text-align: -webkit-auto;">Δεν θελω να πονεσω ξανα ειχε πει και γελασε με την καρδια της , σαμπως ηθελε εκεινη να πονεσει?</div></span><span style="text-align: left; "><div style="text-align: -webkit-auto;">μητε της ετυχε ποτε να γνωρισει καποιον που επιδιωκε να πονεσει,</div></span><span style="text-align: left; "><div style="text-align: -webkit-auto;">-εισαι εδω για να σε αγαπησω και να με αγαπησεις, του ειπε.</div></span><span style="text-align: left; "><div style="text-align: -webkit-auto;">Τον σκεφτοταν μερες και προφανως το συμπαν εχει χιουμορ αφου ενας αλλοπροσαλλος ξεχασμενος ηχος στο κινητο τον εφερε μπροστα της, ενας μοναδικος ηχος μονο για εκεινον που ξεχαστηκε στο περασμα του χρονου.</div></span><span style="text-align: left; "><div style="text-align: -webkit-auto;">Οι ανθρωποι αποκτουν τοσους κωδικες επικοινωνιας , κοινες μυρωδιες και γευσεις και φευγωντας μπλοκαρουν αισθησεις ,μνημες και εικονες, επειτα περνουν αξαφνα μπροστα σου σαν βιαστικα deja vu και εσυ πρεπει να συνεχισεις την ζωη σου, μα πως?</div></span><span style="text-align: left; "><div style="text-align: -webkit-auto;">Κανενα ειδικο εγχειριδιο και κανενας ποιητης δεν απαλυνει τον πονο μονο ο χρονος που μοιαζει εχθρος μα γινετε φιλος και συνοιδοιπορος προς την ελευθερια.</div></span><span style="text-align: left; "><div style="text-align: -webkit-auto;">Ελευθερια , σχετικη εννοια για την σημερινη εποχη σκεφτηκε και κοιταξε τα επωνυμα παπουτσια της , ενιωσε δεσμια της εικονας της και εκλεισε τα ματια για να μεταφερθει στο αγαπημενο της μερος εκει που την παροτρυνε καθε φορα καποιος γιογκι , στο μερος που συναντουσε παντα εκεινον, μια απεραντη αμμουδια ,ξυπολητοι μπροστα στον καμβα του ουρανου με μια φωτια στην καρδια να σιγοκαιει και αλμυρα φιλια που ξεδιψουν και την πιο στεγνη καρδια.</div></span><span style="text-align: left; "><div style="text-align: -webkit-auto;">Σκεφτηκε να αλλαξει αριθμο, πολη και τροπο ζωης , να τρεξει στα ονειρα της αφηνοντας το ονειρεμενο μερος στο πισω μερος του μυαλου , μα ποσο μακρια μπορεις να τρεξεις απο τον εαυτο σου?</div></span><span style="text-align: left; "><div style="text-align: -webkit-auto;">Ποσο μακρια θα εφτανε ωστε να παψει να ακουει τις αναμνησεις ?</div></span><span style="text-align: left; "><div style="text-align: -webkit-auto;">Τα ματια ξεχνουν?</div></span><span style="text-align: left; "><div style="text-align: -webkit-auto;">το στομα την γευση?</div></span><span style="text-align: left; "><div style="text-align: -webkit-auto; ">Αυριο θα ενιωθε καλυτερα, σημερα θα αρρωσταινε απτις θυμησες ,μια μερα μοναχα ..σαν ιωση..</div></span></span>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/01119863230171708511noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3573416999291316023.post-91211014264163992192013-07-11T17:50:00.001-07:002013-07-11T17:50:12.612-07:00Κλεμμενες ώρες<div style="text-align: -webkit-auto;"><span style="text-align: left; -webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Το κοριτσι αυτο με την γαργαλιστικη μυρωδια γαρδενιας και τα κερασενια φιλια, ετρεχε γελωντας εκεινο το απογευμα στον μωλο , λατρευε τα διαβαταρικα πουλια και ετσι καθε σουρουπο ειχε την συνηθεια να αντικατοπτριζεται ξοπισω τους με το ποδηλατο της και με τα χερια ανοιχτα ισοροπουσε αναμεσα σε ονειρο και πραγματικοτητα.</span></div><div style="text-align: -webkit-auto; "><span style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Ο ηχος της θαλασσας της προξενουσε την ψευδαισθηση πως το κυμα θα μπορουσε να παρει μαζι του ολα τα μυστικα που ειχε ακουμπησει στον αφρο τους .</span></div><div style="text-align: -webkit-auto; "><span style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Λιγοι γνωριζαν για το μυστικο μερος της και παρα πολλοι "αγνωστοι" εγνεφαν συνομωτικα ,θαρρεις και ολοι ειχαν τους ιδιους σκοπους , σαν να εξαγνιζε το φευγιo των πουλιων καθε μιασμα της ψυχης τους.</span></div><div style="text-align: -webkit-auto; "><span style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Απο μακρια αναγνωριζε την σκια μπροστα της, ηταν εκεινος.</span></div><div style="text-align: -webkit-auto; "><span style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Καποτε συναντηθηκαν εκει , μπροστα απτην θαλασσα αποσβολωμενοι και οι δυο απτην ομορφια του ηλιοβασιλεματος, δυο αγνωστοι που αγαπουσαν τις λεξεις.</span></div><div style="text-align: -webkit-auto; "><span style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Συναντηθηκαν τα βλεμματα και τα πνευματα τους ταυτοχρονα.</span></div><div style="text-align: -webkit-auto; "><span style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Η αγαπημενη της συνηθεια εγινε και δικη του, μονο που συμφωνησαν να μοιρασουν τις μερες και τις ωρες ετσι ωστε να μην συναντηθουν ποτε ξανα.</span></div><div style="text-align: -webkit-auto; "><span style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Για αρκετο καιρο "εκλεβε" τις ωρες του ,μηπως και τον δει και τα καταφερνε μεχρι που ενα δειλινο δεν φανηκε , το αγορι χαθηκε για παντα σαν τα πουλια που τοσο αγαπουσε να μετραει τις φυγες τους , το κοριτσι δεν ειχε πια μυστικα ,ουτε χαμογελα και δακρυα και το μυστικο της μερος δεν ηταν πια μυστικο αφου περνουσε τις περισσοτερες ωρες της μερας εκει, στο τελευταιο παγκακι διπλα απο τα φωτα των καραβιων , μεσα απο κυμματα και λυπημενα βλεμματα αγνωστων .</span></div><div style="text-align: -webkit-auto; "><span style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Καποιοι ειπαν πως πετρωσε και εγινε αγαλμα , καποιοι πως εφυγε για αλλες πολιτειες , μα το μονο που απεμεινε απο εκεινη ηταν ενα χαρτι σκισμενο στα δυο.Εκεινη ποτε δεν εζησε αλλωστε, παρα μονο μεσα στις σελιδες του σημειωματαριου του..</span></div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/01119863230171708511noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3573416999291316023.post-39321283055284902722013-07-06T10:59:00.001-07:002013-07-06T10:59:56.384-07:00Συναισθηματική λουπα....<div style="text-align: -webkit-auto;"><span style="text-align: left; -webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);">Εκεινο το κοριτσι που θυμασαι δεν υπαρχει πια.</span></div><span style="-webkit-text-size-adjust: auto; background-color: rgba(255, 255, 255, 0);"><span style="text-align: left; "><div style="text-align: -webkit-auto;">θυμασαι ποσο μονο ενιωθε? ποσα δακρυα σπαταλησε? θυμασαι τα ματια της ποσα συννεφα κουβαλουσαν ?</div></span><span style="text-align: left; "><div style="text-align: -webkit-auto;">Εκεινο το κοριτσι που αγαπησε ακομα και την σκια σου?</div></span><span style="text-align: left; "><div style="text-align: -webkit-auto;">Που ετρεχε και χωνοταν στην αγκαλια σου σαν μην γυριζε ο κοσμος παρα μονο οταν την κρατουσες?</div></span><span style="text-align: left; "><div style="text-align: -webkit-auto;">θυμασαι που σου ορκιστηκε αιωνια αγαπη?</div></span><span style="text-align: left; "><div style="text-align: -webkit-auto;">θυμασαι που γελουσες οταν ξημερωνε και εκεινη σε φωτογραφιζε μεσα της?</div></span><span style="text-align: left; "><div style="text-align: -webkit-auto;">Αναρωτηθηκε πολλες φορες αν το εζησε στην πραγματικοτητα η αν ειχε πεσει σε κωμα συναισθηματικο.</div></span><span style="text-align: left; "><div style="text-align: -webkit-auto;">Συναισθηματικη λουπα.</div></span><span style="text-align: left; "><div style="text-align: -webkit-auto;">Τακτοποιουσε τις στιγμουλες σαν ψυχουλα και τα αφηνε στον δρομο της να βρει τον γυρισμο και τον βρηκε..</div></span><span style="text-align: left; "><div style="text-align: -webkit-auto;">Βγηκε απο την τεραστια φουσκα και σαν νεογεννητο ανοιξε τα ματια στον ηλιο, ολα μοιαζουν διαφορετικα απο αποσταση, η καταστροφη ειναι πολυ πιο κοντα απο οσο μπορεις να δεις.</div></span><span style="text-align: left; "><div style="text-align: -webkit-auto;">Ειχε μεσα της αποθεματα αγαπης και κατανοησης μα κυριως ποταμια ερωτα.</div></span><span style="text-align: left; "><div style="text-align: -webkit-auto;">Ειχες πει μοιαζει στην zelda , μα δεν ηταν εκεινη .</div></span><span style="text-align: left; "><div style="text-align: -webkit-auto;">Εγινε ο εαυτος της εκεινος ο εαυτος που δεν γνωρισες,</div></span><span style="text-align: left; "><div style="text-align: -webkit-auto;">ο εαυτος που συγχωρει, αγαπαει, γιατρευει, αντεχει, ποναει, μοιραζεται και χορευει με τα ονειρα, αναπνεει μονο στην αγαπη και ψυχανεμιζεται την καλοσυνη μοναχα στους ανθρωπους.</div></span><b style="text-align: left; "><div style="text-align: -webkit-auto;"><b>Εκεινο το κοριτσι δεν θα ειναι ποτε ιδιο.</b></div></b><b style="text-align: left; "><div style="text-align: -webkit-auto; "><b>Εκεινο το κοριτσι δεν θα το ξεχασεις ποτε.</b></div></b></span><br><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-tWvd-cxNZxlvcBmoBqUCUXNt6T5Ceae5MoffnreKTHhmmQTCEYWG9hzbEfJCGbHADKFyyXW0uzqch5igM6vVBP0hLfMnUyK4kVneXe_dv17601VzAYHlzgA26L07B7nqqwN92l3_YXYW/s640/blogger-image--1743601644.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-tWvd-cxNZxlvcBmoBqUCUXNt6T5Ceae5MoffnreKTHhmmQTCEYWG9hzbEfJCGbHADKFyyXW0uzqch5igM6vVBP0hLfMnUyK4kVneXe_dv17601VzAYHlzgA26L07B7nqqwN92l3_YXYW/s640/blogger-image--1743601644.jpg"></a></div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/01119863230171708511noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3573416999291316023.post-86632111411763624002013-06-21T12:42:00.000-07:002013-06-21T12:42:10.189-07:00Τίποτα δε σου ζητάω.....<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white; color: red;"><span style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; font-family: 'Courier New'; font-size: 12pt;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white; color: red;"><span style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; font-family: 'Courier New'; font-size: 12pt;"><br /></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbuJ4DqTV3w996d6W9dtN0qThoRlch0uTm1_v0YmhQsJAL7jG3jTwNlAhUaGIs2osoy8mdyDMdefVRvzBDzNh1PYBylNwpRMzYzAseuibETdWCilW7S5tAsmlWt38M60fl2UqFWPVIQdKx/s1600/406760_10151224928208723_1354254660_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbuJ4DqTV3w996d6W9dtN0qThoRlch0uTm1_v0YmhQsJAL7jG3jTwNlAhUaGIs2osoy8mdyDMdefVRvzBDzNh1PYBylNwpRMzYzAseuibETdWCilW7S5tAsmlWt38M60fl2UqFWPVIQdKx/s320/406760_10151224928208723_1354254660_n.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white; color: red;"><span style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; font-family: 'Courier New'; font-size: 12pt;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white; color: red;"><span style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; font-family: 'Courier New'; font-size: 12pt;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white; color: red; font-family: 'Courier New'; font-size: 12pt;">Το
μούδιασμα, το σκίρτημα, το ολόκληρο.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white; color: red;"><span style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; font-family: 'Courier New'; font-size: 12pt;">Κι
εκείνο το μαζί το αληθινό, που δεν διεκδικεί παρά μόνο δίνει, που κρατάς το
χέρι του άλλου και παίρνει το σχήμα του δικού σου και δεν πληγιάζει απ’το
σφίξιμο και τα θέλω. Κι εκείνη η αγάπη που σε κάνει να πετάς ελεύθερος και να
είσαι εσύ για να μπορείς να δίνεις το εγώ σου χωρίς να φοβάσαι πως όλα θα
σκορπιστούν ξαφνικά σε χίλιες μεριές σα νεραϊδόσκονη.</span><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 10pt;"><br />
</span><span style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; font-family: 'Courier New'; font-size: 12pt;">Τίποτε
δε θα χαθεί, ακούς;</span></span><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 10pt;"><span style="background-color: white; color: red;"><br /></span></span><span style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; font-family: 'Courier New'; font-size: 12pt;"><span style="background-color: white; color: red;">«Όλα θέλω να στα δώσω...» του’πε ένα βράδυ στο τηλέφωνο. «Μα δεν μπορώ, δεν
μπορώ να κάνω αλλιώς...» Αυτό το αλλιώς που όλα τα κάνει αλλιώτικα, αλλιώς από
τα άλλα που ονειρεύεσαι και πρέπει να μάθεις να ζεις με αυτά τα αλλιώτικα κι
όχι με τ’άλλα που λατρεύεις και σε κάνουν να περπατάς ολόφωτος και να χαμογελάς
στο μετρό ανάμεσα σε αγουροξυπνημένα, κατσούφικα πρόσωπα και να κρατάς το ρυθμό
με το πληγωμένο σου πόδι ακούγοντας μουσικές που ονειρεύεσαι ν’αφιερώνεις
μερόνυχτα στην ηλιαχτίδα σου.</span></span><span style="background-color: white; color: red;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 10pt;"><br />
</span><span style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; font-family: 'Courier New'; font-size: 12pt;">«Όλα
θέλω να στα δώσω...» του’πε ένα βράδυ στο τηλέφωνο. «Μα δεν μπορώ, δεν μπορώ να
κάνω αλλιώς...»</span><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 10pt;"><br />
</span><span style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; font-family: 'Courier New'; font-size: 12pt;">«Τίποτε
δε σου ζητάω...» της είπε κι η φωνή του σα να’σπασε λίγο.</span><span style="font-family: 'Courier New'; font-size: 12pt;"> </span><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 10pt;"><br />
</span><span style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; font-family: 'Courier New'; font-size: 12pt;">«Ξέρω...»
της είπε και κατέβασε το ακουστικό. Ήξερε. Απ’την αρχή. Μα πώς ν’αρνηθεί το
φως;</span></span><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 10pt;"><span style="background-color: white; color: red;"><br /></span></span><span style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; font-family: 'Courier New'; font-size: 12pt;"><span style="background-color: white; color: red;">Τ</span></span><span style="background-color: white; color: red;"><span style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; font-family: 'Courier New'; font-size: 12pt;">ίποτε δε σου ζητάω έγραψε σ’όλους τους τοίχους.</span><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 10pt;"><br />
</span><span style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; font-family: 'Courier New'; font-size: 12pt;">Τίποτε
δε σου ζητάω της ζωγράφισε μέσα σε μια καρδιά.</span><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 10pt;"><br />
</span><span style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; font-family: 'Courier New'; font-size: 12pt;">Τίποτε
δε σου ζητάω της έλεγε κάθε βράδυ πριν αποκοιμηθεί.</span><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 10pt;"><br />
</span><span style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; font-family: 'Courier New'; font-size: 12pt;">Τίποτε
δε σου ζητάω έγραψε στην καρδιά της.</span><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 10pt;"><br />
</span><span style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; font-family: 'Courier New'; font-size: 12pt;">Όλα
ήθελε να του τα πει. Ν’ακούσει τα λόγια της, την καρδιά της, πώς ένιωθε, τι θα’θελε,
γιατί τον αγαπούσε τόσο. Όλα τα’θελε, μα τίποτε δε θα της ζητούσε.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white; color: red; font-family: 'Courier New'; font-size: 12pt; line-height: 13.5pt;">Μια μέρα ξύπνησε και ήταν όλα αλλιώς.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 13.5pt; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white; color: red;"><span style="font-family: 'Courier New'; font-size: 12pt;">
Το ‘νιωσε ‘κείνη. Είδε το βλέμμα του μουντό. Κατάλαβε πως είχε έρθει ώρα να
φύγει απ'τη ζωή της. Συννέφιασε κι εκείνη.<br />
«Πες μου...» του είπε. «Πες μου, τι μου ζητάς...»</span><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; line-height: 13.5pt; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="background-color: white; font-family: 'Courier New'; font-size: 12pt;"><span style="color: red;">«Να μην πάψεις ποτέ να μου λες ‘σ’αγαπώ, μη ξεχνάς.’ Κι ας είναι όλα
αλλιώς...»<br />
«Σ'αγαπώ, μη ξεχνάς...» </span></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/01119863230171708511noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3573416999291316023.post-74978157024268645742013-06-17T12:59:00.001-07:002013-06-17T12:59:21.139-07:00Άγονοι βυθοί....<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal">
<span style="color: red;">Σε ποιους άγονους βυθούς</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: red;">με καταδίκασες να ζήσω?</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: red;">από κεινη την νύχτα</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: red;">πάντα νύχτα είναι</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: red;">και τα λόγια σου</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: red;">καρφωμένα στα πλευρά</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: red;">δεν με αφήνουν να βγω στην επιφάνεια</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: red;">αθυρόστομες πόλεις μαρτυρούν</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: red;">τις παλιές περιπλανήσεις μας</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: red;">στα σοκάκια τα έρημα πια</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: red;">μου έκλεινες τα μάτια.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: red;">πάμε κάπου που να μην ξέρουμε</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: red;">έλεγες</span></div>
<span style="font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 11.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span style="color: red;">και η φόβος σου
μας γύριζε πάντα πίσω στο σήμερα....</span></span></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/01119863230171708511noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3573416999291316023.post-72347224754426787692013-06-14T12:51:00.000-07:002013-06-14T12:51:31.219-07:00Οταν το σωμα σου ομως σου λεει να τρεξεις, απλα πρέπει να τρέξεις!!!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 17px;"><span style="color: red;">Ηταν ντυμενη μεσα στο κατασπρο φουστανι της και ελαμπε η τουλαχιστον εκανε πως ελαμπε...Ειχε φορεσει για αλλη μια φορα το ψευτικο χαμογελο της..Για την ακριβεια πλεον ειχε γινει το προσωπειο της. κρυβοταν πισω απο αυτο η καλυτερα πιστευε πως κρυβοταν γιατι δυστυχως για εκεινη, απο τον ιδιο της τον εαυτο δεν μπορουσε να κρυφτει. </span></span><br />
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 17px;"><span style="color: red;">Κοιταξε το προσωπο της στον καθρεφτη,πριν φυγει.</span></span><br />
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 17px;"><span style="color: red;">- Τι παω να κανω σκεφτηκε? αυτη ειναι η ζωη που ονειρευτηκα? αυτος ειναι ο αντρας που γνωρισα που αγαπησα?</span></span><br />
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 17px;"><span style="color: red;">Βαθεια μεσα της ηξερε οτι αυτο που που πηγαινε να κανει θα την οδηγουσε αυτοματως στην ψυχικη της δολοφονια...Μηπως θα επρεπε να περισσωσει αυτο το κομματι του εαυτου της που ηταν ακομη ζωντανο? Ο αντρας που ηταν μαζι του δεν ηταν αυτος που ειχε γνωρισει.Ειχε μεταλλαχτει σε ενα βιαιο ανθρωπομορφο τερας.Την χρησιμοποιουσε μονο οταν ο ιδιος επιθυμουσε τη σαρκα της το μυαλο της και μετα την πεταγε ξανα στη γωνια της ζωης του.</span></span><br />
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 17px;"><span style="color: red;">Ποσες φορες ειχε ασελγησει στο κορμι της εκατονταδες?Ποσες φορες την ειχε κακοποιησει γιατι διαφωνουσε με τα θελω του?χιλιαδες...</span></span><br />
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 17px;"><span style="color: red;">Γιατι ομως συνεχιζε να μεινει μαζι του?Γυρισε το προσωπο της προς το κρεββατι...ο γιος της κοιμοταν με ενα γλυκο χαμογελο ζωγραφισμενο στο προσωπο του...Ηταν ο πατερας του παιδιου της ο αντρας που καποτε ερωτευτηκε.</span></span><br />
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 17px;"><span style="color: red;">Κατευθυνθηκε προς τη ντουλαπι της εβγαλε το ασπρο της φουστανι,φορεσε βιαστικα το σκισμενο τζιν της και το αγαπημενο της μακω μπλουζακι.Καθισε στην καρεκλα του γραφειου της.του εγραψε δυο μια προταση πανω σε ενα λευκω χαρτι: "Φευγω για να βρω την ελευθερια μου" . Εκεινη την ωρα η ψυχη της ενιωσε σαν ελευθερωνεται απο τα δεσμα της.Ελυθερωθηκε!!!</span></span><br />
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 17px;"><span style="color: red;">Αγκαλιασε σφιχτα το γιο της που κοιμοταν και εφυγαν μαζι.Θα ηταν για παντα μαζι οι δυο τους ευτυχισμενοι!</span></span><br />
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 17px;"><span style="color: red;">Ένα πρωι μπορει να ξυπνησεις και να καταλαβεις ότι όλα γυρω σου καταρρεουν...</span></span><br />
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 17px;"><span style="color: red;">Αυτή είναι η αρχη και το τελος ενός χωρισμου. Όχι δεν είναι μία στιγμή του μυαλού είναι κάτι βαθύτερο.</span></span><br />
<span style="color: red; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 17px;">Γιατι </span><span style="background-color: white; color: red; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; line-height: 14px;">το σώμα δεν αναγν</span><span style="background-color: white; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; line-height: 115%;"><span style="color: red;">ωριζει τη διαφορα αναμεσα στο
αγχος και τον ενθουσιασμο ,αναμεσα στον πανικο και την αμφιβολια, αναμεσα στην
αρχη και το τελος. </span></span><br />
<span style="background-color: white; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; line-height: 115%;"><span style="color: red;">Το σωμα σου απλα σε προειδοποει να την κοπανησεις. Μερικες
φορες το αγνοεις.</span></span><br />
<span style="background-color: white; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; line-height: 115%;"><span style="color: red;">Αυτο ισως είναι το
λογικο που πρεπει να κανεις .Αλλα μερικες φορες πρεπει να το ακους
.Υποτιθεται ότι πρεπει να εμπιστευεσαι
το ενστικτο σωστα?Οταν το σωμα σου ομως σου λεει να τρεξεις, απλα πρέπει</span></span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;"> </span><span style="background-color: white; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; line-height: 115%;"><span style="color: red;">να τρέξεις!!!</span></span></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/01119863230171708511noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3573416999291316023.post-10876401878479402152013-06-13T06:13:00.000-07:002013-06-13T06:13:17.896-07:00Συλλέκτης...στιγμών....<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZ_YqU0m4kelhhoSoDvq-V8Izc5IKuJFIN0V3DuqvkM8rHKI25OZHNWRJOX5GPyeo8ugIfo3NFBNgNq0IlYlEpa6bz7LF0uVTeVmbhSI0KaJePuFuazSPQtti3X9NV-l1VX65RBX7IHzqD/s1600/644431_10200683155230402_1813918627_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="219" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZ_YqU0m4kelhhoSoDvq-V8Izc5IKuJFIN0V3DuqvkM8rHKI25OZHNWRJOX5GPyeo8ugIfo3NFBNgNq0IlYlEpa6bz7LF0uVTeVmbhSI0KaJePuFuazSPQtti3X9NV-l1VX65RBX7IHzqD/s320/644431_10200683155230402_1813918627_n.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<span style="background-color: white; color: #37404e; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;">Θα θελα τοσο πολυ να σε αγγιξω ξανα. Θα θελα τοσο πολυ να σε εντυπωσιασω. Η μοναδικη μας νυχτα ηταν ξαφνικη και συντομη σαν μια μπορα, σαν μια μπορα μεσα μου , μεσα στη ψυχη μου, πανω μου , πανω στο κορμι μου. . .ουτε που προλαβα ν'αρχισω , ουτε που προλαβα να σου πω το μυστικο μου , την μοναδικη μου ιδιοτητα , ειμαι ΣΥΛΛΕΚΤΗΣ , μαζευω το πιο σκληρο και αγριο πραγμα αυτου του κοσμου "ΣΤΙΓΜΕΣ". Καθε φορα που εχω αυτο τον ποθο να πεταξω και δεν εχω που να πεταξω , κλεινομαι στη συλλογη μου. Γεματη απο παρεες , καφεδες , ποτα , ατελείωτες νύχτες με χορό , τυχαια αγγιγματα , φωνες , καυγαδες , βρισιες , τρυφερους και παρανομους ερωτες, λογια ,λογια , λογια!</span><br />
<span style="background-color: white; color: #37404e; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;">Ετσι κι αλλιως τα πραγματα παντα ετσι θα κυλουν. . Η ΖΩΗ ΞΕΡΕΙ και ΓΩ εχω αποφασισει να ΤΗΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΙ ! . . </span><br />
<span style="background-color: white; color: #37404e; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;">Μόνο που με εσενα τελικα ηταν λίγο διαφορετικά , μονο που εσενα ενιωσα οτι ερωτευτηκα, ετσι ξαφνικα το βραδυ της μιας και μοναδικης συνενωσης μας . Μονο που με εσενα, αυτη η μια και μοναδικη ΣΤΙΓΜΗ χαραχτηκε βαθεια μεσα στη ψυχη μου και εγινε το πολυτιμοτερο κομματι της συλλογης μου . Μονο που με εσενα, παρακαλαω, να μη μ΄αφησεις να ξεχασω τη φωνη σου. . .</span></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/01119863230171708511noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3573416999291316023.post-51462899883749886952013-06-12T05:43:00.000-07:002013-06-12T05:43:12.442-07:00Αγάπη ή μίσος???<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="post-footer" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: #e2f1f6; color: black; font-family: Calligraffitti; font-size: 24px; font-style: italic; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 1.6; margin: 0.5em 0px; orphans: auto; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
</div>
<br />
<div class="post-body entry-content" id="post-body-4703228896034840595" itemprop="articleBody" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; font-family: Calligraffitti; font-size: 24px; font-style: italic; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 33px; orphans: auto; position: relative; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: auto; width: 590px; word-spacing: 0px;">
<span style="background-color: white; color: red;">Είναι στη φύση μου τα ακραία συναισθήματα, από τα πρώτα πράγματα που σου είχα αποκαλύψει.<br />Ως συνήθως, τα έπαιρνες ανάλαφρα, με ένα γέλιο αμφισβήτησης τα σκόρπιζες στον αέρα.<br />Και εξανεμιζόμουν και εγώ.<br />Η φιγούρα σου ένα ερωτηματικό, φωτεινή αν και πάντα σκεπτική, με έναν αιωρούμενο χλευασμό της ..μονιμότητας. Το έλεγες με έναν δύσπεπτο όσο και αλαζονικό κυνισμό. Σα να απολάμβανες την απόσταση ασφαλείας που είχες κατοχυρώσει.<br />'' Μα πόσο αφελής μπορείς να είσαι''? με ρώτησες όταν τολμούσα να σχεδιάσω κάτι για το εγγύς μέλλον. Με τον τρόπο σου, δε μου επέτρεπες να ονειρευτώ, ούτε στιγμή.<br />'' Είσαι μονόχνωτος αν πιστεύεις ότι θα είσαι μια ζωή στην ίδια κατάσταση'' ! υπογράμμιζες με τόνο δηκτικό και εγώ χανόμουν χωρίς καν να αποπειραθώ να σε αντικρούσω.<br />Και τελικώς αποζημίωσες την τρανή σου θεωρία...στην πράξη.<br />'' Θανάσιμη πλήξη'' αποφάνθηκες ωμά όταν σε ρώτησα γιατί.<br />΄΄ Σου είχα πει ότι ο εαυτός μας αλλάζει...Δε μπορώ να είμαι επ' αόριστον με κάποιον....Σου είχα εξηγηθεί από την αρχή....Εσύ δεν άκουγες προσεκτικά μάλλον''<br />Με φίλησες στο μάγουλο, ένα φιλί αποχαιρετισμού, προδοσίας, ίσως και το πιο αληθινό.<br />Γυναίκα - σίφουνας ή γυναίκα δηλητήριο?<br />Στο μικροσκοπικό μου σύμπαν, και τα δύο, στον απόλυτο βαθμό.<br />Είναι αυτό που λένε, ότι όσο πιο ευαίσθητος είσαι, τόσο πιο αποτρόπαια σκληρότητα πρέπει να συναντήσεις....για να συνετιστείς. Και έτσι έγινε.<br />Γιατί ουδέποτε είχα άμυνες. Τις θεωρούσα τροχοπέδη στην ίδια την αλήθεια. Μια εθελούσια αποποίησή της.<br />Η ίδια η ζωή με έσπρωξε στην κατασκευή του δικού μου οπλοστασίου.<br />Γιατί αν δεν είναι πόλεμος ο έρωτας, τότε τι είναι?<br />Η πιο τραχεία και ισοπεδωτική μορφή πολέμου είναι.<br />Με είχες ρωτήσει με τη συνήθη σου καυστικότητα αν έχω εχθρούς.<br />'' Μόνο στο μυαλό μου είναι. Αν αναρωτιέμαι κάτι τέτοιο, έχω ήδη αποκτήσει έναν, τον εαυτό μου''.<br />Με κοιτούσες με οίκτο επικαλυμμένο με συγκατάβαση.<br />Πόσο επώδυνη είναι η ενοχοποίηση του ρομαντισμού?<br />Θέλω η ψυχή μου να αφεθεί ελεύθερη, μακριά από την καχυποψία, την αμφιβολία, την επαμφοτερίζουσα διχόνοια. Να βρει το κουράγιο να αναζητήσει ψυχή μέσα από ένα βλέμμα, γαλήνια και έτοιμη ξανά. Όμως κάτι έχει αλλάξει μέσα μου , κάτι μου ψιθυρίζει να περιμένω.<br />Να περιμένω τι?<br />Την αναβίωση του αθώου μου εαυτού? Τότε και αν θα κυνηγούσα χίμαιρες !<br />Τέσσερα χρόνια μετά, ο έρωτας φαντάζει ακόμα πιο μεγαλεπήβολος. ΄΄Εχει την αίγλη του ανέφικτου, της φαντασιακή επιθυμίας. Άλλωστε, ως το πλέον ακραίο συναίσθημα, δεν είναι εύκολα αναπληρώσιμο. Ρισκάρεις όμως, τον ίδιο σου τον εαυτό. Γιατί μετά από τον φοβερό, όλο συγκινησιακές δίνες πόλεμο, δε θα είναι πια ο ίδιος.<br />Περιμένω να νιώσω την ουσία ξανά να περιρρέει την επιφάνεια.<br />Οι μέρες περνούν με ανυπόφορη αχρωμία, σα να με βαραίνουν έτσι άμοιρες ταυτότητας που είναι.<br />Αλλοτριώθηκαν τα ίδια μου τα πάθη, οπότε απομακρύνθηκα από φίλους για να επινοήσω νέα.<br />Είναι ασύλληπτη η ζωή χωρίς πάθη ! Θανάσιμα πληκτική που θα έλεγες και εσύ. Αφόρητα άνοστη.<br />Θεωρούσα πως μετά από έναν τόσο δυνατό, μονόπλευρο έρωτα, θα με πλημμύριζε ένα ακαταμάχητο μίσος.<br />Το μίσος είναι ολοκληρωτικό πάθος, στον αντίθετο πόλο από την αγάπη, ακραίο και αυτό, σαρωτικό, τελεσίδικο. Πρέπει να αναλωθείς για αυτό, να ακρωτηριαστεί ο, τι ακέραιο διαθέτεις, να εκμηδενιστούν τα αποθέματα που σου προσδίδουν ασφάλεια. Να νιώσεις μετέωρος, όπως όταν αγαπάς και προσμένεις ενδόμυχα ανάλογη απόκριση.<br />Στο τέλος όμως όλα αποδεικνύονται αλλιώτικα.<br />Υπό αίρεση αλήθεια η θεωρία όσο δε μεταβαίνει στην πράξη. Απλή εικασία, πενιχρή και λειψή.<br />Το μίσος είναι η παρωδία της αγάπης, ένας όψιμος εξευτελισμός της.<br />Η τρανή, αμάχητη απόδειξη ότι εκείνη δεν ήταν ποτέ αληθινή. Ότι με το μίασμα του εγωισμού καρτερούσε υπολογιστικά για ανταπόδωση, για μια νοσηρή δοσοληψία.<br />Η ανικανότητά μου να σε μισήσω με διαπερνάει.<br />Έτσι όμως καταλαβαίνω ότι σε αγάπησα με όλο μου το είναι, με τρόπο που δεν επιτρέπει στο μίσος να εισχωρήσει...<br />Και δεν υπάρχει πιο δυνατή άμυνα από την ίδια την αγάπη....</span><div style="background-color: #e2f1f6; clear: both; color: black;">
</div>
</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/01119863230171708511noreply@blogger.com0