Συναισθηματική λουπα....

Εκεινο το κοριτσι που θυμασαι δεν υπαρχει πια.

θυμασαι ποσο μονο ενιωθε? ποσα δακρυα σπαταλησε? θυμασαι τα ματια της ποσα συννεφα κουβαλουσαν ?

Εκεινο το κοριτσι που αγαπησε ακομα και την σκια σου?

Που ετρεχε και χωνοταν στην αγκαλια σου σαν μην γυριζε ο κοσμος παρα μονο οταν την κρατουσες?

θυμασαι που σου ορκιστηκε αιωνια αγαπη?

θυμασαι που γελουσες οταν ξημερωνε και εκεινη σε φωτογραφιζε μεσα της?

Αναρωτηθηκε πολλες φορες αν το εζησε στην πραγματικοτητα η αν ειχε πεσει σε κωμα συναισθηματικο.

Συναισθηματικη λουπα.

Τακτοποιουσε τις στιγμουλες σαν ψυχουλα και τα αφηνε στον δρομο της να βρει τον γυρισμο και τον βρηκε..

Βγηκε απο την τεραστια φουσκα και σαν νεογεννητο ανοιξε τα ματια στον ηλιο, ολα μοιαζουν  διαφορετικα απο αποσταση, η καταστροφη ειναι πολυ πιο κοντα απο οσο μπορεις να δεις.

Ειχε μεσα της αποθεματα αγαπης και κατανοησης μα κυριως ποταμια ερωτα.

Ειχες πει μοιαζει στην zelda  , μα δεν ηταν εκεινη .

Εγινε ο εαυτος της εκεινος ο εαυτος που δεν γνωρισες,

ο εαυτος που συγχωρει, αγαπαει, γιατρευει, αντεχει, ποναει, μοιραζεται και χορευει με τα ονειρα, αναπνεει μονο στην αγαπη και ψυχανεμιζεται την καλοσυνη μοναχα στους ανθρωπους.

Εκεινο το κοριτσι δεν θα ειναι ποτε ιδιο.

Εκεινο το κοριτσι δεν θα το ξεχασεις ποτε.